Pierwszym globalnym system nawigacji satelitarnej (GNSS – ang. Global Navigation Satellite System) był GPS. Osiągnął on pełną zdolność operacyjną w 1995 roku.
Mniej więcej w tym samym czasie również system GLONASS pokrył zasięgiem całą kulę ziemską. Niestety, ale rosyjska nawigacja tylko przez kilka lat miała status globalnego systemu. Powodem tego był kryzys ekonomiczny jaki nastał w Rosji pod koniec lat 90. minionego stulecia. Z początkiem XXI wieku za sprawą rosnących cen ropy rosyjski budżet zaczął notować znaczące przychody. Pozwoliło to na ponowne skompletowanie wszystkich satelitów i tak GLONASS w 2011 roku znów stał się systemem GNSS.
Do tego elitarnego grona w okolicach 2020 roku dołączy również europejski Galileo oraz chiński BeiDou (ten ostatni może już w 2017 roku pokryje swoim zasięgiem całą Ziemię).
Warto dodać, że także Indie posiadają swój własny system nawigacji satelitarnej – IRNSS (Indian Regional Navigational Satellite System). Jednak w przeciwieństwie do wspomnianych wyżej systemów, indyjska nawigacja docelowo ma pokrywać swoim zasięgiem tylko tereny południowej Azji, wschodnią Afrykę oraz część Australii. Jest to tzw. system RNSS (ang. Regional Navigation Satellite System). W 2016 roku Indie umieściły na orbicie okołoziemskiej ostatniego satelitę swojego systemu IRNSS.
